به نقل از «ایران اکونومیست»

هوش مصنوعی؛ از ابزاری برای ارتباطات انسانی تا یک مخاطب خاص

تاریخ انتشار: ۱۸ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۷۴۶۵۶

استفاده از فضای مجازی برای آشنایی، نسبت به گذشته افزایش داشته است اما برخی از افراد در برخی از جوامع به دنبال همراهان ماشینی مجهز به هوش مصنوعی هستند. کار آنها این نگرانی را پیش می‌آورد که اگر انسان در دام عشق هوش مصنوعی بیفتد، با چه پیامدهایی روبه‌رو خواهد شد.

به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از فست کمپانی، با پیشرفت‌های سریع در فناوری هوش مصنوعی طی چند سال گذشته، این هنجارها ممکن است عشق و دوستی با دستگاه‌های مجهز به هوش مصنوعی را هم شامل شوند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در این گزارش، نحوه استفاده مردم از فناوری برای ایجاد و حفظ روابط مورد بررسی قرار گرفته اما نحوه پیوند مردم با ماشین‌ها، سیستم‌های مجهز به هوش مصنوعی و ربات‌های فیزیکی نیز بررسی شده است.

چیزی فراتر از یک درمان برای تنهایی

یک تصور نادرست رایج این است که افراد تنها و ناموفق در روابط، به احتمال زیاد برای رضایت عاشقانه به دستگاه‌های مجهز به هوش مصنوعی روی می‌آورند اما تحقیقات اولیه نشان می‌دهند که کاربران این فناوری فقط در موارد جزئی با غیرکاربران تفاوت دارند و هیچ ارتباط معنی‌داری بین احساس تنهایی و ترجیح دادن ربات‌ها وجود ندارد.

تمایل افراد به استفاده از ربات‌ها نیز کمتر تحت تأثیر شخصیت آنها قرار می‌گیرد و به نظر می‌رسد به جستجوی احساسات مرتبط است. به عبارت دیگر، به نظر می‌رسد که برخی افراد عمدتا به این دلیل به استفاده از ربات‌ها فکر می‌کنند که می‌خواهند تجربیات عاطفی جدیدی داشته باشند.

در هر حال، اشتیاق جدیدا تنها عامل محرک نیست. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که افراد کاربردهای زیادی برای دستگاه‌های مجهز به هوش مصنوعی پیدا می‌کنند. این ربات‌ها ممکن است به عنوان همراه، درمان‌گر یا یک سرگرمی خدمت کنند.

به طور خلاصه، افراد به دلایل گوناگونی به سمت ماشین‌های مجهز به هوش مصنوعی کشیده می‌شوند. بسیاری از این دلایل شبیه به دلایلی هستند که افراد در جستجوی رابطه با انسان‌های دیگر دنبال می‌کنند اما پژوهشگران به تازگی درک این موضوع را آغاز کرده‌اند که چگونه رابطه انسان و ماشین‌ ممکن است با ارتباط انسان و افراد دیگر متفاوت باشد.

روابط۵.۰

بسیاری از پژوهشگران، نگرانی‌های اخلاقی را در مورد اثرات بالقوه همراهی با ماشین‌ها ابراز کرده‌اند. آنها نگران هستند که هرچه مردم بیشتر به همراهان ماشینی روی بیاورند، ارتباطشان را با انسان‌های دیگر از دست بدهند.

با وجود این نگرانی، پژوهش‌های کمی وجود دارند که اثرات ارتباط داشتن با همراهان ماشینی را بررسی کرده باشند. ما تا حدود زیادی می‌دانیم که فناوری چگونه در روابط بر افراد تأثیر می‌گذارد. از جمله فواید و مضراتی که پلتفرم‌های دوست‌یابی آنلاین بر موفقیت بلندمدت روابط دارند.

درک مزایا و معایب شرکای مجهز به هوش مصنوعی کمی پیچیده‌تر است. ما اکنون در عصری به سر می‌بریم که برخی از جامعه‌شناسان، آن را «روابط ۵.۰»(Relationships ۵.۰) می‌نامند. براساس این نظریه، ما از فناوری‌های کنترل‌کننده محیط انسان، به سمت فناوری‌هایی حرکت می‌کنیم که به خودی خود اکوسیستم ما هستند.

ارزش درمانی اغلب به عنوان یکی از مزایای سیستم‌های هوش مصنوعی عاشقانه ذکر می‌شود. یک پژوهش به این موضوع پرداخته است که چگونه ارائه چنین ربات‌هایی به افراد مسن یا معلول می‌تواند آنها را برای کشف تمایلات عاطفی خود توانمند کند.

ما در مورد چگونگی مقایسه روابط انسان و ربات با روابط انسان و انسان، دانش بسیار کمی داریم. با وجود این، برخی از پژوهش‌ها نشان می‌دهند که مردم ممکن است از ارسال پیامک به یک چت‌بات، تقریبا همان رضایتی را کسب ‌کنند که از ارسال پیامک به یک انسان دیگر به دست می‌آورند.

براساس نظریات مطرح‌شده در مورد نحوه عملکرد رابطه با شرکای مصنوعی، یکی از عوامل متعددی که می‌تواند بر کیفیت تعاملات و پذیرش گسترده‌تر روابط با ربات‌ها و چت‌بات‌های هوش مصنوعی تأثیر بگذارد، با مشکل انگ خوردن مرتبط است.

همان طور که در برنامه‌های دوستیابی دیده‌ شده است، پیشرفت‌های فناوری در زمینه روابط، ابتدا با شک و اختلاف روبه‌رو می‌شوند. با وجود این، به نظر می‌رسد هیچ شکی وجود ندارد که انسان‌ها قادر به ایجاد دلبستگی عمیق با سیستم‌های هوش مصنوعی هستند.

 

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: هوش مصنوعی ، عشق ، ربات

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: هوش مصنوعی عشق ربات مجهز به هوش مصنوعی ربات ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۷۴۶۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مغز انسان شبیه‌سازی شد

ایتنا - ساخت چنین دستگاه‌هایی پله‌ای برای عصر بعدی هوش مصنوعی است.
دانشمندان هلند و کره جنوبی به تازگی دستگاهی به نام «ممریستور یونترونیک(مقاومت حافظه)» یا به عبارت دیگر سیناپس مصنوعی ساخته‌اند. این دستگاه که کمی قطورتر از موی انسان است، بخشی از مغز را شبیه‌سازی می‌کند که به ما در فکر کردن و یادگیری کمک می‌کند. این اولین باری نیست که دانشمندان تلاش می‌کنند دستگاهی ایجاد کنند که می‌تواند شبیه مغز انسان فکر کند، اما این دستگاه خاص است، زیرا مانند دیگر دستگاه‌ها ساخته نشده بلکه مانند مغز ما ساخته شده است.

به گزارش ایتنا از ایسنا، این دستگاه مغز مانند چیست و چرا تا این اندازه خاص است؟ ممریستور یونترونیک دارای یک کانال میکروسیال مخروطی است که داخل آن محلولی از نمک(کلرید پتاسیم) محلول در آب قرار دارد.

به نقل از دیجیتال‌ترندز، هنگامی که دستگاه سیگنال الکتریکی دریافت می‌کند، یون‌های موجود در محلول آب از کانال به سمت بالا حرکت می‌کنند و موقعیت خود را تغییر می‌دهند و این حرکت بر چگالی و هدایت یون تأثیر می‌گذارد. این اساسا میزانی که ممریستور می‌تواند الکتریسیته را هدایت کند، تغییر می‌دهد که به نوعی شبیه به نحوه اتصال سلول‌های مغزی قوی‌تر یا ضعیف‌تر بر اساس تجربیات ما است.

این ممکن است نزدیک‌ترین مدل به نحوه عملکرد مغز ما در یک محیط مصنوعی باشد و با تلاش‌های قبلی متفاوت است، زیرا کاملا از آب و نمک ساخته شده و برخلاف مدل‌های قبلی سیلیکون و فلزات ندارد.

اگرچه ممریستورها در پلتفرم‌های متداول مختلفی استفاده شده‌اند، اما با مغز انسان متفاوت هستند زیرا تنها به یک منبع اطلاعاتی مانند الکترون‌ها متکی هستند و فقط به ورودی‌های الکتریکی پاسخ می‌دهند. این با نحوه عملکرد سیناپس‌ها در مغز ما متفاوت است، زیرا سیناپس‌ها می‌توانند برای انجام کار به سیگنال‌های الکتریکی و شیمیایی تکیه کنند.

کاربردهای فعلی هوش مصنوعی، حتی پیشرفته‌ترین آنها، توانایی تفکر مستقل مانند مغز انسان را ندارند. در همین حال، مدل‌های زبانی بزرگ(LLM)، در حالی که ممکن است شبیه به مغز ما به نظر برسند، فقط مجموعه‌ای از کلماتی هستند که افراد دیگر و ماشین‌ها بیان کرده‌اند. توانایی آنها در خلقت ناشی از یادگیری از انسان است و نه از توانایی آنها در تفکر مستقل.

این تحقیق که توسط محقق دکتری تیم کامسما(Tim Kamsma) رهبری می‌شود، نتیجه مشترک کار انجام شده توسط دانشگاه اوترخت در هلند و دانشگاه سوگانگ در کره جنوبی است. این اولین بار در نوع خود است که از کانال‌های یونی سیال برای شبیه سازی مکانیسم‌های پیچیده مایع در مغز استفاده می‌شود. با این حال، به رغم این جهش، دستگاه‌های ممریستورهای یونترونیک هنوز در مراحل ابتدایی خود هستند و استفاده از آنها برای ساخت رایانه‌های نورومورفیک(neuromorphic) هنوز نیاز به پیشرفت دارد.

ساخت چنین دستگاه‌هایی پله‌ای برای عصر بعدی هوش مصنوعی است.